والفجرِ و لَیالٍ عَشْر...
درست از زمانی که بانگ اللهاکبر از فراز بامها طنینانداز شد، کاخ ظلم و جور رو به ویرانگی نهاد; همان کاخهایی که بر ویرانهی کوخها بنا شده بود و وعدهی خدا به حقیقت پیوست، ان الباطل کان زهوقا
هنگامهی رفتن بود، ستارههای دروغین تاب ماندن نداشتند; محشری عظیم پدید آمد .....و صد حیف... جای خالی شهدا بسیار پررنگ بود.
بهمن ۵۷ که رسید، گذر زمان سرعت یافت. بهمنماه هنوز از نیمهی خود گذر نکرده بود که انتظارها به سر آمد، و روح خدا با دم مسیحایی خود برگی جدید از تاریخ چندهزارساله این مرزوبوم را ورق زد.
مهرآباد آغوشش را با عطر گلهای محمدی بر روی مردی از جنس نور گشود، مردی آسمانی از سلالهی محمد مصطفی، با اندیشهای روشن که کولهباری از رنجو غم غربت را بر دوش میکشید. امام آمد و طعم آزادی را به ملت چشاند. او آمد و با آمدنش معجزهی بهار در زمستان را ممکن ساخت.
آن ده روز فجر آفرین، قدمتی به اندازهی ده قرن داشت و ۲۲ بهمن، اوج تجلی معنای وحدت بود که پرشورترین روزهای همدلی و برادری، و شور و اشتیاق را در تاریخ این سرزمین، به یادگار گذاشت.
پارسیجو آغاز ایامالله دههی فجر را به ملت ایران تبریک گفته و به مناسبت این ایام فرخنده لوگوی خود را به پرچم پاک ایران مزین میکند.
برای مشاهدهی تمامی لوگوهای پارسی جو اینجا کلیک کنید.
ارسال دیدگاه به عنوان مهمان